Zespół sztywnego łokcia jest skutkiem niekorzystnych zmian, które mają miejsce w obrębie struktur, znajdujących się na zewnątrz stawu, jak i w jego wnętrzu. To schorzenie, które w zaawansowanym stadium rozwoju znacznie utrudnia życie Pacjentowi – chory ma poważne problemy z wykonywaniem prostych, codziennych czynności.

Zespół sztywnego łokcia – przyczyny

Przyczyny schorzenia bywają różne. Do głównych czynników, sprzyjających rozwojowi przypadłości zalicza się:

• Pierwotną oraz wtórną chorobę zwyrodnieniową stawu łokciowego, która powoduje pojawienie się osteofitów, wpływających na ograniczoną ruchomość w stawie.
• Choroby reumatoidalne, infekcyjne zapalenie stawów.
• Patologie w budowie stawu łokciowego.
• Brak równowagi mięśniowej w obrębie stawu, wywołaną nadmierną aktywnością sportową lub zbyt intensywną, ciężką pracą.
• Złamania stawowe oraz następujące po nich zaburzenia zrostu kostnego.
• Długotrwałe unieruchomienie stawu w określonej pozycji (gips, orteza itp.).

Zespół sztywnego łokcia – objawy

Najbardziej charakterystycznym symptomem schorzenia jest ograniczenie ruchomości w stawie łokciowym (ruchy zgięcia, wyprostu oraz skrętne przedramienia). Sztywność jest najbardziej odczuwalna po okresie dłuższego bezruchu, np. po nocy. Oprócz tego, Pacjenci skarżą się na ból w obrębie łokcia, zwłaszcza w skrajnych zakresach ruchomości. Okolice stawu robią się wrażliwe na dotyk. Jeśli schorzenie nie jest leczone, objawy mogą mieć znaczny wpływ na funkcjonowanie barku oraz nadgarstka.

Zespół sztywnego łokcia – diagnostyka

Lekarz rozpoczyna diagnostykę od przeprowadzenia dokładnego wywiadu z Pacjentem. Przybyły zostaje zapytany o przebyte urazy w obrębie łokcia, choroby stawu oraz objawy, które go niepokoją. Mając już te wszystkie informacje, ortopeda przystępuje do badania fizykalnego. Sprawdza tkliwość łokcia, pracę mięśni ręki oraz zakres ruchomości stawu. W przypadku zespołu sztywnego łokcia, konieczne są badania obrazowe. Lekarz może zalecić Pacjentowi przeprowadzenie USG łokcia, RTG, rezonansu magnetycznego oraz tomografii komputerowej.

Zespół sztywnego łokcia – leczenie zachowawcze

Leczenie schorzenia polega przede wszystkim na eliminacji czynników, które chorobę wywołały. Terapia ma na celu poprawę ruchomości w łokciu oraz wzmocnienie mięśni stawowych. Pomocne tu bywają zabiegi terapii manualnej oraz regularne ćwiczenia, usprawniające pracę stawu: wytrzymałościowe, rozluźniające, rozciągające i stabilizujące. Stosowanie fizykoterapii ma również niebagatelne znaczenie w procesie leczenia schorzenia. Zaleca się zabiegi z zakresu ciepłolecznictwa, elektroterapii i hydroterapii.

Zespół sztywnego łokcia – leczenie operacyjne

Bywa, że leczenie zachowawcze nie przynosi spodziewanego rezultatu: Pacjent odczuwa dużą sztywność w stawie oraz ból. Wówczas choremu zaleca się operację, przeprowadzaną najczęściej metodą artroskopową. Podczas zabiegu, chirurg usuwa ograniczenia w stawie łokciowym, powodujące brak jego pełnej ruchomości. Po zabiegu, niezbędna jest prawidłowo przeprowadzana rehabilitacja – współpraca chorego z fizjoterapeutą odgrywa kluczową rolę na drodze powrotu do sprawności ruchowej.

Zespół sztywnego łokcia – leczenie w Krakowie

Nie lekceważ objawów sztywnego łokcia i umów się na wizytę do ortopedy Semper Fortis. Nieleczone schorzenie może bowiem przyczynić się do znacznego upośledzenia funkcji całej ręki oraz utrudnić wykonywanie codziennych czynności. Oferujemy profesjonalną konsultację lekarską, pełną diagnostykę (również obrazową) oraz rehabilitację. W sytuacjach znacznego zaawansowania choroby, nasi ortopedzi wydadzą skierowanie na operację łokcia.